به گزارش روابط عمومی بیمارستان دل آرام کلاس آموزش حضوری با عنوان «افزایش آگاهی عمومی در خصوص تب دنگی » ویژه تمامی کارکنان در سالن آمفی تئاتر این بیمارستان برگزار شد. در این جلسه علیرضا جنیدی مقدم، کارشناس ارشد پرستاری با معرفی این بیماری نکات آموزشی مهمی در خصوص پیشگیری و مراقبت از این بیماری و همچنین احتیاطهای لازم در این خصوص را مطرح کردند

روابط عمومی بیمارستان دل آرام سینا

فایل های PDF آموزشی

وبینار cdc در خصوص افزایش آگاهی عمومی

‍ عفونت متاپنوموویروس انسانی (HMPV)

تهیه‌کننده: واحد خبر سلامت، روابط عمومی بیمارستان دل آرام سینا 

مصاحبه‌شونده: سید محمد علوی، سوپروایزر کنترل عفونت بیمارستان 

با افزایش آگاهی درباره ویروس‌های تنفسی، شناخت ویروس متاپنوموویروس انسانی (HMPV) به دلیل شیوع آن در فصول سرد سال، به یکی از موضوعات مورد توجه حوزه سلامت تبدیل شده است. در این راستا، گفت‌وگویی با سید محمد علوی، سوپروایزر کنترل عفونت بیمارستان دل آرام سینا ترتیب داده‌ایم تا اطلاعات بیشتری درباره این ویروس و روش‌های پیشگیری از آن ارائه کنیم.

متاپنوموویروس انسانی چیست؟

علوی در آغاز این گفت‌وگو گفت:

«متاپنوموویروس انسانی (HMPV) یکی از ویروس‌های تنفسی است که بیشتر دستگاه تنفسی فوقانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این ویروس از سال ۲۰۰۱ شناسایی شده و در سراسر جهان گسترش یافته است. اگرچه در اغلب موارد علائم خفیفی مانند سرماخوردگی ایجاد می‌کند، اما در افراد حساس‌تر مانند کودکان، سالمندان یا افراد با سیستم ایمنی ضعیف می‌تواند منجر به عفونت‌های شدید تنفسی شود.»

🔴گسترش ویروس؛ فصول سرد و محیط‌های بسته

وی با اشاره به دوره‌های شیوع این ویروس افزود: «HMPV اغلب در اواخر زمستان و اوایل بهار شایع‌تر است، اما می‌تواند در طول سال، به ویژه در محیط‌های بسته یا با تهویه نامناسب، باعث بیماری شود. انتقال این ویروس عمدتاً از طریق ذرات تنفسی آلوده یا تماس با سطوح آلوده صورت می‌گیرد.»

علائم و نشانه‌های این عفونت چیست؟

علوی درباره علائم بیماری گفت: «در اغلب افراد، علائم مشابه سرماخوردگی مانند سرفه، گلودرد، تب، آبریزش بینی و سردرد دیده می‌شود. اما در برخی موارد شدید، ممکن است خس خس سینه، مشکلات تنفسی و حتی عفونت ریه (پنومونی) مشاهده شود. این علائم در گروه‌های پرخطر می‌تواند به بستری شدن در بیمارستان منجر شود.»

🔴گروه‌های پرخطر؛ کودکان و سالمندان در اولویت توجه

وی تاکید کرد: «کودکان زیر ۵ سال، سالمندان و افراد دارای بیماری‌های مزمن مانند آسم یا انسداد مزمن ریه، بیشتر در معرض خطر عوارض شدید هستند. به همین دلیل، توجه ویژه به این گروه‌ها و محافظت از آنها اهمیت زیادی دارد.»

🔴روش‌های پیشگیری؛ راهکارهای ساده اما مؤثر

سوپروایزر کنترل عفونت بیمارستان دل آرام سینا در ادامه توضیح داد:

«برای پیشگیری از این ویروس، رعایت بهداشت دست، استفاده از ماسک در فضاهای شلوغ، ضدعفونی کردن سطوح، و بهبود تهویه محیط ضروری است. همچنین، بیماران باید در صورت بروز علائم، در خانه بمانند و از تماس با دیگران خودداری کنند. این اقدامات ساده می‌تواند به کاهش گسترش ویروس کمک کند.»

آیا واکسن یا درمان خاصی وجود دارد؟

علوی در پاسخ به این سؤال گفت: «متأسفانه هنوز واکسنی برای این ویروس تایید نشده است، اما تحقیقات در این زمینه در حال انجام است. درمان فعلی شامل مراقبت‌های حمایتی مانند استراحت، مصرف مایعات و استفاده از داروهای کاهش‌دهنده علائم است. در صورت بروز علائم شدید، مراجعه به پزشک ضروری است.»

🔴اهمیت توجه کارکنان بیمارستان به پیشگیری از عفونت‌ها

وی در پایان گفت: «کارکنان بیمارستان به دلیل مواجهه مستقیم با بیماران، باید مبانی کنترل عفونت را به‌طور کامل رعایت کنند. استفاده از تجهیزات حفاظتی، بهداشت دست و تهویه مناسب در محیط کاری از جمله اقداماتی است که می‌تواند از انتقال عفونت جلوگیری کند.»

نتیجه‌گیری:

متاپنوموویروس انسانی، به عنوان یکی از ویروس‌های تنفسی شایع، نیازمند آگاهی عمومی برای پیشگیری و مدیریت است.

همان‌طور که آقای علوی اشاره کردند، رعایت اصول بهداشت فردی و محیطی می‌تواند نقشی کلیدی در کنترل گسترش این ویروس ایفا کند. 

منبع: سازمان بهداشت جهانی و مرکز کنترل عفونت بیمارستان دل آرام سینا

رعایت بهداشت دست یکی از مؤثرترین و ساده‌ترین روش‌ها برای پیشگیری از انتقال عفونت‌ها در محیط‌های بهداشتی و درمانی است. عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی یکی از شایع‌ترین علل مرگ‌ومیر و افزایش معلولیت در بیماران بستری در بیمارستان‌ها محسوب می‌شود. بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت، سالانه بیش از ۱.۴ میلیون نفر در جهان از عفونت‌های بیمارستانی رنج می‌برند. (treatment.tums.ac.ir)

تحقیقات نشان می‌دهد که بهداشت دست مؤثرترین روش برای کاهش عفونت‌های بیمارستانی است. مطالعه‌ای در بین دانشجویان پزشکی نشان داد که آگاهی، نگرش و عملکرد مناسب در زمینه بهداشت دست می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی از بروز عفونت‌ها جلوگیری کند. (umj.umsu.ac.ir)

رعایت بهداشت دست نه تنها از انتقال میکروب‌ها به بیماران جلوگیری می‌کند، بلکه از گسترش مقاومت میکروبی نیز پیشگیری می‌نماید. این امر به‌ویژه در محیط‌های بیمارستانی که بیماران با سیستم ایمنی ضعیف‌تر حضور دارند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

بر اساس دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO)، پنج موقعیت کلیدی برای بهداشت دست وجود دارد که به شرح زیر است:

۱. قبل از تماس با بیمار: پیش از نزدیک شدن و لمس بیمار، دستان خود را تمیز کنید تا از انتقال میکروب‌های موجود روی دستان به بیمار جلوگیری شود.

۲. قبل از انجام پروسیجرهای آسپتیک: درست قبل از انجام فرآیندهای آسپتیک، مانند قرار دادن کاتتر یا تزریقات، دستان خود را تمیز نمایید تا از ورود میکروب‌های مضر به بدن بیمار جلوگیری شود.

۳. پس از تماس با مایعات بدن بیمار: بلافاصله پس از تماس با مایعات بدن بیمار و پس از درآوردن دستکش، دستان خود را تمیز کنید تا از انتقال میکروب‌ها به خود و محیط جلوگیری شود.

۴. پس از تماس با بیمار: پس از لمس بیمار و محیط اطراف او و در هنگام ترک بالین بیمار، دستان خود را تمیز کنید تا از انتقال میکروب‌ها به خود و دیگران جلوگیری شود.

۵. پس از تماس با محیط اطراف بیمار: پس از لمس هر گونه شیء یا وسیله‌ی موجود در محیط اطراف بیمار، حتی اگر بیمار را لمس نکرده باشید، دستان خود را تمیز کنید تا از انتقال میکروب‌ها به خود و محیط‌های مراقبت بهداشتی جلوگیری شود.

برای تمیز کردن دست‌ها، استفاده از محلول‌های ضدعفونی‌کننده با پایه الکلی توصیه می‌شود، مگر در مواردی که دست‌ها به‌طور مشهود آلوده باشند؛ در این صورت، شست‌وشو با آب و صابون ضروری است. همچنین، خشک کردن مناسب دست‌ها پس از شست‌وشو اهمیت دارد، زیرا دست‌های خیس به‌راحتی می‌توانند میکروارگانیسم‌ها را منتقل کنند.

رعایت این اصول بهداشت دست، نقش بسزایی در کاهش عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی دارد و ایمنی بیماران و کارکنان را تضمین می‌کند

مدیریت صحیح پسماندهای بیمارستانی، گامی مؤثر در کنترل عفونت

 

مدیریت صحیح پسماندهای بیمارستانی یکی از ارکان اساسی کنترل عفونت در مراکز درمانی است. بر اساس شواهد علمی، دفع غیراصولی این پسماندها نه‌تنها سلامت کارکنان بیمارستانی را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند باعث گسترش بیماری‌های عفونی و افزایش مقاومت میکروبی در محیط شود. 

 

نقش پسماندهای بیمارستانی در شیوع عفونت‌های بیمارستانی 

 

مطالعات نشان می‌دهند که ۱۵ درصد از پسماندهای بیمارستانی، زباله‌های خطرناک محسوب می‌شوند که در صورت عدم مدیریت صحیح، می‌توانند به انتشار عوامل بیماری‌زا مانند ویروس‌های هپاتیت B، هپاتیت C و HIV منجر شوند. همچنین، بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، کارکنان بیمارستانی که در تماس مستقیم با پسماندهای آلوده هستند، تا ۶۰ درصد بیشتر در معرض خطر عفونت‌های ویروسی قرار دارند. 

 

راهکارهای مؤثر در مدیریت پسماندهای بیمارستانی 

 

متخصصان کنترل عفونت معتقدند که تفکیک صحیح زباله‌ها در مبدا می‌تواند خطر انتقال عفونت را تا ۵۰ درصد کاهش دهد.

 

استفاده از سطل‌های استاندارد با کد رنگی، شامل زرد برای زباله‌های عفونی، سیفتی باکس برای وسایل تیز و برنده، سفید برای دارویی و شیمیایی و آبی برای زباله‌های عمومی ( خشک و معمولی) یا در اصطلاح شبه خانگی ، یکی از مهم‌ترین اقدامات در این راستا است. 

 

علاوه بر این، روش‌های نوین امحای پسماند مانند اتوکلاو کردن زباله‌های عفونی، که می‌تواند ۹۹.۹ درصد از عوامل بیماری‌زا را غیرفعال کند، و سوزاندن در کوره‌های دمای بالا برای پسماندهای دارویی و شیمیایی، از جمله راهکارهای استاندارد در سطح جهانی محسوب می‌شوند. 

 

آموزش و نظارت، دو عامل کلیدی در کاهش خطرات پسماندهای بیمارستانی 

 

تحقیقات نشان داده‌اند که برگزاری دوره‌های آموزشی مستمر برای کارکنان بیمارستانی، رعایت اصول صحیح مدیریت پسماند را تا ۷۰ درصد افزایش می‌دهد.

 

همچنین، بیمارستان‌هایی که نظارت مستمر بر مدیریت پسماندهای خود را در اولویت قرار داده‌اند، کاهش ۳۵ درصدی در نرخ عفونت‌های بیمارستانی مرتبط با زباله‌های عفونی را تجربه کرده‌اند. 

 

نتیجه‌گیری 

 

مدیریت اصولی پسماندهای بیمارستانی، نه‌تنها در کنترل عفونت و حفظ سلامت کارکنان بیمارستانی نقش کلیدی دارد، بلکه از بروز بحران‌های زیست‌محیطی و افزایش مقاومت میکروبی نیز جلوگیری می‌کند. به نظر می‌رسد که با اجرای صحیح دستورالعمل‌های استاندارد، استفاده از فناوری‌های نوین در امحای زباله‌های خطرناک و گسترش برنامه‌های آموزشی و نظارتی، می‌توان گام‌های مؤثری در راستای ارتقای بهداشت بیمارستانی و کاهش شیوع عفونت‌های ناشی از پسماندهای آلوده برداشت.