روان درمانی

روان درمانی چیست؟

روان درمانی، راهی برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات روانی و دارای مشکلات عاطفی است. روان درمانی می تواند با کاهش نشانه های افراد، عملکرد آن ها را بهبود بخشد و بهزیستی شان را ارتقا دهد. روان درمانی مبتنی بر رابطه میان مراجع و روانشناس است. روان درمانی با فراهم کردن یک محیط حمایتی، به شما فرصت می دهد تا با کسی که نسبت به مسائل تان قضاوت نمی کند صحبت کنید. در جریان روان درمانی شما با کمک درمانگرتان علاوه بر حل مشکل، مهارت های جدید را می آموزید و در نتیجه می توانید پس از اتمام درمان، چالش های پیش روی خود را بهتر حل کنید.

برخی افراد با تغییرات بزرگی که در زندگی شان اتفاق می افتد، نمی توانند به راحتی کنار بیایند. برای مثال، از دست دادن شغل یا مرگ عزیز، وقایعی هستند که گاهی افراد در انطباق با آن ها دچار مشکل می شوند. بعضی دیگر به دنبال یک بیماری جسمانی که در زندگی اجتماعی و عاطفی روزمره شان اخلال ایجاد کرده است، در جستجوی کمک هستند. گاهی افراد برای مشکلاتی کوتاه مدت، تنها نیازمند راهنمایی هستند. برخی نیز به دنبال احساس افسردگی، اضطراب یا خشم برای مدت طولانی یا دیگر مشکلات رفتاری و هیجانی به روانشناس مراجعه می کنند

عوارض روان درمانی

به طور کلی روان درمانی، عوارض جدی ندارد. اما به این دلیل که در روند آن، احساسات و تجربیات دردناک، کاوش می شوند می تواند احساس ناراحتی را در مراجع برانگیزد. در بسیاری از موارد، این احساس ناخوشایند، نتیجه تغییراتی است که به واسطه رواندرمانی در حال وقوع است و در واقع بخشی از فرآیند درمانی محسوب می شود. اگر درمانگر شما توانمندی لازم برای تعیین بهترین درمان را داشته باشد، روان درمانی کاملا بدون عارضه خواهد بود. ضمن این که شما در جریان روان درمانی مهارت های انطباقی را یاد می گیرید که می توانند به شما در مدیریت این احساسات ناخوشایند یاری رسانند.

اختلالات تحت درمان با روان درمانی

بسیاری از اختلالات روانی و یا مشکلات روانشناختی افراد، در طول چندین سال ایجاد می شود و ریشه های ژنتیکی و خانوادگی دارد. بنابراین تعداد جلسات لازم برای روان درمانی بسته به شدت و سابقه اختلال متفاوت است. روان درمانی می تواند در بهبود بسیاری از اختلالات روانی، موثر باشد از جمله اختلالات اضطرابی (همچون وسواس، حملات پانیک، اضطراب فراگیر)، اختلالات خلقی (مانند افسردگی، افسردگی فصلی، اختلال دوقطبی)، اعتیاد، اختلالات خوردن و اختلالات شخصیت. لازم به ذکر است تمامی کسانی که اختلال روانی تشخیص داده شده دارند، از روان درمانی بهره نمی برند. روان درمانی می تواند از استرس های زندگی بکاهد و توان انطباق افراد با چالش ها را افزایش دهد. در موارد زیر، روان درمانی می تواند به شما یاری رساند:

• حل تعارضات با شریک زندگی یا هر شخص دیگری
• کاهش اضطراب ناشی از کار یا دیگر موقعیت ها
• انطباق با تغییرات بزرگ زندگی مثل طلاق، مرگ عزیز یا از دست دادن شغل
• آموختن مدیریت واکنش های ناسالم مثل پرخاشگری منفعلانه
• انطباق با مشکلات جسمانی جدی مثل دیابت، سرطان یا دردهای مزمن
• انطباق با مشکلات جنسی
• بهبود خواب

انواع روان درمانی

با توجه به رویکردهای مختلف در روانشناسی، انواع مختلف روان درمانی وجود دارد. روانشناس شما، با توجه به جهت گیری نظری خود، پژوهش ها و از همه مهمتر، وضعیت منحصر به فرد شما تصمیم می گیرد که از کدام رویکرد روان درمانی بهره ببرد. معمولا روانشناسان از هر رویکرد عناصری اتخاذ می کنند و با توجه به مشکل شما آن ها را با هم ترکیب کرده و در برنامه روان درمانی شما می گنجانند. برخی از انواع مختلف روان درمانی به شرح زیرند:

روان درمانی  شناختی-رفتاری (Cognitive-Behavioural Therapy):  روان درمانی شناختی-رفتاری شامل شناسایی افکار و رفتارهای منفی و مخرب و جایگزینی آن ها با الگوهای فکری و رفتاری سالم می شود. این نوع از روان درمانی به مراجعان کمک می کند تا روی مشکلات فعلی خود و چگونگی حل آن ها تمرکز کند و اغلب با تکالیف و تمرین هایی برای خانه همراه است تا بتواند مهارت های انطباقی موثر را پرورش دهد. روان درمانی شناختی-رفتاری در درمان طیف گسترده ای از بیماری های روانشناختی از قبیل افسردگی، اضطراب، اختلالات مرتبط با حوادث آسیب زا و اختلالات خوردن مفید است.

روان درمانی بین فردی (InterPersonal Therapy): روان درمانی بین فردی، درمانی کوتاه مدت است. این نوع از روان درمانی به مراجع کمک می کند تا مسائل بین فردی که زیربنای مشکلات هستند را بشناسد؛ مانند سوگ فردی عزیز، تغییرات در نقش های اجتماعی یا شغلی، تعارضات و مشکلات ارتباطی. روان درمانی بین فردی، به افراد کمک می کند تا راه های سالم ابراز هیجان و ارتباط با دیگران را یاد بگیرند. این درمان معمولا برای افسردگی به کار می رود.

روان درمانی پویشی (Psychodynamic Therapy): روان درمانی پویشی  مبتنی بر این نظریه است که رفتار افراد تحت تاثیر تجربیات کودکی و الگوی افکاری هستند که ناهشیارند. این نوع از روان درمانی بر افزایش آگاهی فرد از افکار و رفتارهای ناهشیار تمرکز می کند و به مراجع کمک می کند تا از زندگی خود بهره بیشتری ببرند.

روان درمانی حمایتی (Supportive Therapy): روان درمانی حمایتی با راهنمایی و تشویق مراجعان، به آن ها کمک می کند توانایی هایشان را افزایش دهند. این نوع از روان درمانی با افزایش عزت نفس، کاهش اضطراب و تقویت مهارت های انطباقی، عملکرد اجتماعی و ارتباطی فرد را بهبود می بخشد. هم چنین روان درمان حمایتی به افراد یاری می دهد تا با مسائل مرتبط با سلامت روان که دیگر جنبه های زندگی شان را تحت تاثیر قرار می دهد، انطباق یابند.

تفاوت روان درمانی و روانکاوی چیست؟

یکی از پربسامد ترین پرسش ها در زمینه روان درمانی، تفاوت آن با روانکاوی است. روانکاوی یکی از انواع روان درمانی است که توسط فروید بیش از یک قرن پیش معرفی شد ولی روش های آن در طی سال ها تغییر و توسعه یافته است. فروید نظریه پرداز روانکاوی معتقد بود که تعارضات ناهشیار نقش بسیار مهمی در اختلالات روانی دارند، به همین دلیل باید با پرداختن به رویاها و ناخودآگاه فرد، این تعارض ها را حل کرد. پروسه روانکاوی نسبت به روان درمانی طولانی تر است و گاهی بیش از یک جلسه در هفته نیاز است زیرا در مقایسه با روان درمانی هدف آن لایه های عمیق تر شخصیت است.

چرا بیمارستان دل آرام ؟

کلینیک روانشناسی بیمارستان دل آرام ، از ۱۲ کلینیک تخصصی تشکیل شده است. به دلیل تفاوت در ماهیت اختلالات و در نتیجه روش های درمانی مناسب با هر کدام، در هر یک از کلینیک ها تنها به یک از دسته اختلالات پرداخته می شود. کلینیک های تخصصی آتیه، با درمانگرانی که هر یک تنها در درمان یکی از اختلالات فعالیت می کنند و در حوزه خود سرآمدند، به مراجعان خدمت رسانی می کنند. همچنین در صورت لزوم و با توجه به نیازهای فرد و دلایل هر اختلال یا بیماری، در کنار روان درمانی از درمانی های دیگر همچون درمان های تکنولوژیک (بیوفیدبک، نوروفیدبک، tDCS، TMS، … )یا دارو درمانی نیز استفاده می شود. ارائه درمان های همه جانبه در کنار روان درمانی در کلینیک روانشناسی بیمارستان دل آرام، احتمال موفقیت درمان و رفع علل بروز مشکل را به حداکثر می رساند.